zaterdag 26 januari 2013

Drie-en-een-half jaar nadat ik mij Nieuwe Energie vestigde

Drie-en-een-half jaar geleden nam ik mijn intrek in een unit bij Nieuwe Energie, op basis van een eenvoudige ingeving: "Wat is er eigenlijk gaande in Leiden?" In deze stad woonde ik op dat moment al heel lang, maar ik had geen idee welke ontwikkelingen er gaande waren. In Nieuwe Energie bruisde het van de activiteit, en met mijn komst bij UNIT 2 viel ik met mijn neus in de boter van de zoektocht naar verbondenheid tussen zelfstandig ondernemers.

Aangezien ik al jaren professionals vanuit talent coachede, googlede ik op de woorden Talent en Leiden, en daar kwamen meteen een paar nota's uit rollen met dat onderwerp. De meest in het oog springende waren Talent Maakt Leiden Creatief en de Blaauwberg notitie Talentenstad Leiden. Beide waren heel duidelijk over het belang van aantrekken en ontwikkelen van talent voor de economie van Leiden. Ook de diverse onderwijsinstellingen maakten in hun pay-off, slogan of strategiestukken duidelijk dat hun focus lag op het aantrekken, ontdekken en ruimte bieden van talent. Maar wat zou ik bij kunnen dragen aan de stad, vanuit mijn focus op talentwerken?

Ik zag dat er iets gaande was in Leiden, een zoeken naar identiteit en imago (Leiden, Stad van Ontdekkingen), naar nieuwe peilers in de economie (Leiden Communicatiestad), naar het scheppen van een aantrekkelijk klimaat door een voor creatieve professionals (Creatieve Stad Leiden, later Stadslab Leiden), tot Leiden in Dialoog. Overal ben ik ingedoken, mijn handen uit de mouwen stekend waar ik iets kon bijdragen. Vaak iets met websites en marketing. Maar dat is wel iets dat ik kan (net zoals powerpoints maken), maar wat niet echt de kern van mijn werk is. Mijn werk is het begeleiden van veranderingen, vanuit mijn missie om mensen hun plek in het grote geheel te laten innemen. Tot dat moment vulde ik dat in met mensen hun plek in organisaties laten vinden, op basis van hun eigen talent.

Maar ergens bevredigde dat niet meer. Ik zag in de wereld complexe ontwikkelingen die niet eenvoudig op te lossen zijn binnen bestaande kaders en instituten.Klimaatverandering, vergrijzing, financiele instabiliteit, overbevolking, noem maar op. Mijn boekenkast bevat ondertussen een aardig rijtje studies met rampzalige scenario's, en met schijnbaar onconventionele oplossingen, zoals complementaire munteenheden (maak je eigen geld). Ik heb lange tijd me geprobeerd te verhouden met het begrip duurzaamheid, maar ergens kon ik daar niet warm voor lopen. Als ik de krant las, bladerde ik snel door, en dacht dat moet ik maar op een later moment lezen. Herkenbaar? Wellicht de moedeloosmakendheid van het kleine effect van mijn eigen handen, of de behoefte aan een elegante, fundamentele oplossing voor alle problemen. Of misschien gewoon een soort theoretisch engagement? Ik wist het niet.

Het gebeurde na een stadslab brainstorm, dat ik wist wat mijn bijdrage kon zijn. Het barst van de creativiteit in de stad, maar de overgang van inspiratie (goed idee op moment x) naar realisatie (een concreet resultaat op dag y), daar ging het nodige in mis. Met name bij stadslab-initiatieven, die zich bij uitstek richten op domeinen waar je wel als burger maar niet als professional mee te maken hebt,  is het vrijwillige karakter beperkend in de mogelijke effecten. Enfin, na deze brainstorm wist ik: ik wil me richten op professionals in Leiden, om binnen hun werk tot innovatie komen, vanuit kennis van hun talent. Ik ben direct naar Marc Cleiren gegaan, met wie ik jaren geleden al een onderneming had op dit gebied, en het Leiden Talent Booster programma was geboren. Doel: 2000 professionals in Leiden de zelfkennis en tools geven om in deze tijden van onzekerheid en verandering hun bijdrage te kunnen leveren. Dit programma loopt nu goed. We hebben een prachtige boost die deelnemers als talentwerker aflevert.

Toch bleef er iets moeizaams in de communicatie met geinteresseerden van bestaande instituten. Waarom deden we dit? Waren we commercieel? Was het nou HRM? Of een mobiliteitstraject?  Lastig. Pas als ik het verhaal vertelde over de ontwikkelingen die ik zag, en dat we ons daarop konden voorbereiden door allemaal talentwerker te worden, begon er iets te dagen. Maar wat nou het verband was tussen die boost en de complexe vraagstukken van deze tijd, dat bleef troebel.

Mijn talent omschrijf ik als 'de ophelderaar', dus aan dat troebele had ik wel een flinke kluif. Ik was op zoek naar een eenvoudige link tussen het werken vanuit talent, naar de zoektocht van Leiden die ik gaande zag.

Het kwartje viel na een bespreking met mijn team, waarin Marc Cleiren vertelde dat de vier bewustzijnslagen, waar we tot dan toe in de boost mee werkten, eigenlijk vier niveaus van betekenisgeving zijn. Toen zag ik het ineens: Leiden is op zoek naar haar betekenis. Naar haar plek tussen noord- en zuidas. Welke rol wil Leiden nu en in de toekomst spelen in het grotere geheel: de regio, het land, de wereld? Niet zozeer de stad als aantrekkelijke vestigingsplaats voor creatievelingen (Stadslab), of als plaats waar congresgangers en toeristen hun geld komen uitgeven (Stad van Ontdekkingen, Winkelweekend), of als woonplaats hadden mijn focus, maar de stad als betekenisvol centrum voor de omgeving.

In de boost ontdekken mensen ook hun eigen betekenis, door hun persoonlijke missie en hun unieke talent te benoemen. Door 2000 mensen de tools te geven om vanuit hun persoonlijke betekenis hun bijdrage te leveren, helpen wij om Leiden een betekenisvolle plaats in te blijven nemen. Leiden, Stad van Betekenis.

Hoe gaat het nu verder? Het 'idee' Leiden,Stad van Betekenis, is niet bedoeld als alternatief voor Leiden, Stad van Ontdekkingen. Ik zie het eerder als manier van kijken naar de stad als generator van betekenis. Iets vanwaaruit je met elkaar in gesprek kan gaan over waar je oog op valt, en kan onderzoeken: wat is nu aan de orde om op te pakken?

Bij deze een uitnodiging om van gedachten te wisselen over thema's die raken aan de vraag: Hoe blijft Leiden  een Stad van Betekenis, in de grote veranderingen die gaande zijn? Komende tijd zal ik themalunches organiseren met steeds vijf mensen, om te spreken over hun eigen betekenisvolle bijdrage aan zaken die in Leiden en bij haar 'afnemers' leven. In deze themabijeenkomsten zie ik een balans tussen talentwerkers (Leden van de Leiden Talent Circle) die hun missie en talent al benoemd hebben, en geinteresseerden die open staan voor deze benadering.